Inked in Red, geschreven door zanger en gitarist Dusty, die het nummer zelf introduceerde. Hij gebruikt in de songtekst de metaforen Getting through the Woods en Trying to get out of the forest voor zijn worsteling om weer terug te komen naar een normaal burgerleven. Dat is uiteindelijk gelukt, hij werkt nu als paramedic en brandweerman in Athens, Georgia. Het starten van de band en het schrijven van deze muziek hebben hem enorm geholpen bij het proces van terugkeren in de maatschappij.
Check Vision Video’s Facebook
Ze begonnen voortvarend want ze tekenden een platencontract bij Phonogram, tegelijkertijd met Soft Cell. En ook deze band werd omarmd door John Peel en ze deden sessie die nog op Youtube te beluisteren is. De band ging eigenlijk in 1983 na hun eerste tour door de VS al uit elkaar maar B-movie -zoals dat soms gaat met b-movies- weigerde dood te gaan. In verschillende samenstellingen bleven ze nog een tijdje spelen en er kwam zelfs nog een nieuw album uit. Maar dat werd niet goed ontvangen en zoals een oude soldaat die never dies but simply fades away verdween B-movie van het toneel. Maar wat gebeurd er in 2004? De mannen komen weer bij elkaar en ze brengen zelfs een nieuw album uit. En hoewel het oorspronkelijke B-movie geluid welk herkenbaar blijft kiezen ze ook een duidelijk donkerder post-punk inslag.
Ik heb het nummer Corridors gekozen juist omdat het een New Romantics sfeer uitstraalt hoewel Gary Numan daar ooit over zong: “These new romantics are oh so boring” ben ik nog steeds een grote fan van het genre en van mij mag die revival vol doorzetten.
Een lichtend baken uit de donkerdere muziekhoek voor mij. Een van die nummers die er echt uit springt en alles heeft wat ik zoek. 4 minuut 55 is natuurlijk veel te kort voor zo’n goed nummer. Daarom is er de “all night version” (9 minuut 4) die ik ook had. Echo & The Bunnymen, geformeerd in 1978 in Liverpool speelt nog steeds concerten. Ik heb het geluk gehad om ze in 2013 te zien en te horen in de Melkweg in Amsterdam. De zaal stond redelijk vol, maar grote venues zijn denk ik toch lastiger te vullen? De muzikanten klonken “redelijk” en de zang van Ian McCulloch hield het nog maar net. Ian is trouwens een hele bescheiden man hoor. Hij vindt dat alleen Frank Sinatra beter zingt dan hij. En hij vond hun album Ocean Rain het beste album dat ooit was uitgebracht.
Vooral de geluids installatie was vreselijk. Ik heb nog ruim een week met piepende oren gelopen, en ik stond achterin.
In 2018 hebben ze nog een nieuw album uitgebracht. Toch betrap ik mezelf erop vooral hun eerste 4 albums te draaien. Vooral de eerste en vierde (Porcupine en Ocean Rain).
The distinctive, vaguely Spanish-sounding guitar intro on The Killing Moon was a happy accident, Sergeant reveals. “It was just something I did when we were tuning up. Then we went out for a curry and when we came back, the producer had looped it up and punched it back in. We all thought it sounded great. I spent the next 20-odd years trying to remember how I did it.”
Bunnyman Frank, een mysterieuze verschijning in een konijnenpak was een van de key characters in Richard Kelly’s Donnie Darko. “I’d mentioned somewhere that The Killing Moon was about pre-destiny,” says Ian McCulloch, “and then Kelly wrote a whole fuckin’ film about it. Cheeky bastard! He gave us this pittance one-off fee for the use of the song, saying it was just a little indie film, a B-movie, but he forgot to mention that Drew Barrymore was behind it, with all her money. Great as the film is, he should at least have given us a writing credit for the idea.”
Veel Goth songs zijn creepy, maar dit is misschien wel het mooiste Goth liefdesliedje dat ik ken. Geschreven door Peter Steele, die helaas niet meer onder ons is, vandaar deze bijdrage aan The Departed. Dit is uit 1996, de hoogtijdagen van Type 0 Negative. Het is de opener van het prachtige album October Rust, dit is Love you to Death.
Peter Steele was een grote gespierde kerel, ruim twee meter lang en de bassist, songwriter en zanger van Type 0 Negative. Hij speelde in de 80’s in metal bands Fallout en Carnivore. Ook schreef hij mee aan songs van punkband Agnostic Front. Hij vormde Type 0 Negative in 1989 samen met drie jeugdvrienden. Hun eerste album verscheen in 1991. Steele leed aan depressies en was bipolair. In de periode na dit album raakte hij verslaafd aan alcohol en cocaïne waardoor later werk grimmiger van toon is. In 2007 overtuigde zijn familie hem via een interventie dat het tijd was om in te checken in een mental hospital en af te kicken van de coke. Dat deed hij, en uiteindelijk vond hij zelfs de here en werd Rooms Katholiek. In 2009 tourde hij nog met Type 0 Negative en in 2010 was hij bezig met nieuw materiaal voor de band toen hij op 14 april overleed aan een aneurisma van zijn aorta. Peter Steele werd 48 jaar.
De scene was erg onder de indruk; er werd zoveel muziek aan hem opgedragen in 2011 en 2012 dat je er een heel album van kunt maken:
Voyager met “Iron Dream”
Lacuna Coil met “My Spirit”
Moonspell met “New Tears Eve”
Swallow the Sun “April 14th”
Crowbar met “Symbolic Suicide”
Starset covered “Love You To Death”
Meridian Dawn én Trivium coverden “I Don’t Wanna Be Me”
Danzig, met ex-bandmaat Johnny Kelly, draagt “On a Wicked Night” bij live optredens op aan Steele.
En Biohazard droeg hun hele album “Reborn in Defiance” op aan Steele
Alles bij elkaar genoeg muziek voor een hele CD;
Hier is de playlist van al deze nummers: In Memoriam Peter Steele
What question do you hate answering the most?
Joanna: What does ‘Selofan’ mean. So I hope this is not your next question!
Maar toen ik wat verder zocht vond ik dit:
this represents how we are always locked in a thin, transparent, flexible, fragile and at the same time durable wrapping of ourselves
Ze nemen als sinds 2011 hun muziek thuis op en qua genre is zijn ze niet zo makkelijk te omschrijven, maar het heeft een mooie emotionele ondertoon en ik denk dat minimal synthwave de lading wel aardig dekt.
Bij het nummer van vandaag “Give me a reason” van het album Vitrioli uit 2018 kreeg ik zelfs wat Clan of Xymox gevoelens.
Ze gebruiken regelmatig poëzie in hun teksten en hun liveoptredens kunnen worden gekarakteriseerd als theatraal. Nou, de tekst van het nummer dat ik met jullie wil delen is wat dat betreft een stuk minder hoogdravend:
Give me a reason
To get out of bed
I could just watch
The ceiling instead
Maar er hoort wel een wonderschone clip bij. Maar ook deze band blinkt weer niet uit in een positief verwachtingspatroon voor de toekomst:
*What kind of message, feeling do you try to convey with your music?
Love each other, death waits around the corner with a rose between his teeth.
Nou ja, dat laatste kan je dan wel weer poëtisch noemen.
The Wake heeft heel veel getourd, maar weinig succes gekend. Hun tweede album Here Comes Everybody (1985) was hun hoogtepunt. Daarna zijn er wat singels verschenen en een 4-track EP “Something That No One Else Could Bring” in 1987 en daarop staat het nummer Gruesome Castle.
Bij toeval tegengekomen een paar jaar terug in een mix. De tekst lijkt op een levensbeschouwing, eerder de lijdensweg van het leven. Born without a penny to my name. Keep up appearances/Houd de schijn op en worstel jezelf door armoede en tegenslag naar die ophaalbrug. Daarachter ligt je doel, een kasteel. Uiteindelijk blijkt het een Gruesome castle te zijn, wederom tegenslag.
In 1988, en na frustratie over het gebrek aan promotie vanuit Factory Records, zijn daar weggegaan en is de kaars eigenlijk langzaam uitgedoofd. In 2009 zijn ze weer bij elkaar gekomen en in 2012 is er nog een (best aardig) album uitgebracht “A Light Far Out”
En hoe ging het verder na dit debuut? Een tijd lang speelden ze veel live maar hun drummer verhuisde naar Zweden en ondanks dat ze weel nummers bleven schrijven kwam er tot 2013 geen vervanger. In 2015 begonnen ze weer met touren en in 2016 volgde hun tweede release, de EP Heaven is a Place, waarvan ik zeker het nummer Outer Space kan aanraden. De band bestaat nog altijd, ze hadden zelfs een europese tour van 14 optredens gepland staan voor dit jaar.
In de film Donnie Darko zit hij als openingsnummer, The Killing Moon. Donnie wordt wakker op een afgelegen weggetje buiten zijn suburb. Terwijl hij naar huis fietst, en allerlei prachtige jaren 80 taferelen passeert (in slow motion) speelt The Killing Moon.
Eigenlijk volgt de film de zang teksten van The Killing Moon. Er wordt gezongen over het lot, en dat je daaraan niet kunt ontsnappen.
Donnie Darko, prachtige naam trouwens, is een jongen die last heeft van slaapwandelen. Hij gaat niet lekker of makkelijk om gaat met familie, vrienden of school. Tijdens een sessie bij zijn psychiater wordt Donnie onder narcose gebracht en ontdekt hij een paralelle wereld. Donnie ontmoet daar voor het eerst zijn vriend Frank (een groot konijnàBunnyàBunnymen?) die alleen Donnie kan zien. Als er een vliegtuigmotor recht op het huis, in de kamer van Donnie neerstort. In de film lijkt het alsof Donnie aan zijn lot is ontsnapt en hij niet thuis was op dat moment. Maar uiteindelijk is dat niet zo en zien we Donnie in de rest van de film in een paralelle werkelijkheid leven.
The Infected 